O Stryszawie

Miejscowość leżąca na wysokości od 380 do 807 m n.p.m. w dolinie potoku Stryszawka, pod pasmem Jałowieckim w Beskidzie Żywieckim, ciągnąca się przez prawie 10 km w dolinie potoku Stryszawka od Suchej Beskidzkiej aż pod szczyt Jałowca (1111 m n.p.m.) w Beskidzie Żywieckim.
Pierwsza wzmianka o Stryszawie pochodzi z 1480r. a jej początkiem był przysiółek Roztoki usytuowany pod Jałowcem. Od I połowy XVI wieku Stryszawa należała do właściciela majątku suskiego - Stanisława Słupskiego. W roku 1553 przeszła pod władzę Kaspra Castiglione - złotnika królowej Bony, który ożenił się z córką Stanisława - Magdaleną Słupską. Była ważnym wołoskim środkiem pasterskim i jednocześnie stanowiła siedzibę wołoskiego wojewody.
Od roku 1530 mieszkańcy Stryszawy należeli do odległej parafii Mucharz. Jednak w roku 1581 przyłączono ją do parafii Zembrzyce, a w XIX wieku - Stryszawa już należała do parafii Sucha.
Warto wspomnieć o stryszawskiej hucie żelaza, która należała do największych w Galicji. Jednak pod naporem konkurencji austriackich hut - została zamknięta w roku 1886. Już w wieku XIX, gmina Stryszawa słynęła ze swoich drewnianych wyrobów, które przekształciły się w zabawki. Do dziś jej mieszkańcy trudnią się chałupniczo produkcją drobnych przedmiotów z drewna, a także od połowy XIX w. - zabawek.
Sama Stryszawa zasłynęła i słynie z wyrobu drewnianych ptaszków. Obecnie tradycja naszych przodków jest utrzymywana w Warsztatach Twórczych - działających w ramach Beskidzkiego Centrum Zabawkarstwa Ludowego.
Z uwagi na swoje malownicze położenie sama miejscowość stanowi zaplecze wypadowe na pasma Beskidu Średniego (Żurawnica) i Wysokiego (Pasmo Jałowieckie).
Wędrując po Stryszawie możemy natknąć się na małą architekturę sakralną: murowane kapliczki z XIX wieku, czy też figury przydrożne (dwie z nich przedstawiają Chrystusa Frasobliwego z lat 1725 i 1728.
Ze Stryszawy pochodził Stanisław Front - kamieniarz i betoniarz i malarz - samouk; to on umieścił klamry na Akademickiej Perci Królowej Beskidów - na Babiej Górze.